Ամբոխային Տրամաբանութիւն

Քրիստափոր Միքայէլեան

I

 «Եթէ կարելի լինէր ենթադրել, որ տաճական

վարչութիւնը այսպիսի ճգնաժամում (1876, սեպտեմբեր)

կարող է Եւրպայի համաձայնութեամբ կամ

նրա վաւերացմամբ շարունակել իր օրինական գոյութիւնը

Բօլղարիայում՝ այն ժամանակ պէտք է յանցանք

համարել մարդկային արադրութեան ամեն մի բողոք

իշխանութիւնը ո չարը գործ դնելու դէմ, ամեն մի

դիմադրութիւն ամենազազրելի բռնապետութեան դէմ:

Բայց մենք դեռ չենքհասել այդպիսի ծայրայեղ ստորացման»...

Վ. ԳԼԱՍԴՏՕՆ

Ամբոխը, կազմւած լինի նա «կրթւած» թէ անկիրթ մարդկանցից, միշտ տրամադիր է կարծելու, թէ ամեն մի երեւոյթ, որին հետեւում է մի ուրիշը՝ անմիջական պատճառ է այդ յետագայ երեւոյթի:

Մի Արտաւորէք

Քո հարազատ զաւակներին անարգում են, հա՛յ ժողովուրդ: Քո պաշտելի հերոսներին վատաբար քարեր են նետում...

Ո՛ւշ դարձուր. որպիսի՜ ներդաշնակութեամբ մեր արտաքին եւ ներքին թշնամիները գործում են այսօր նոյն ոգւով, նոյն դրդումներով, որպիսի՜ եռանդով ճգնում են նրանք նսեմացնել, անւանարկել հերոսական գործի հեղինակներին: Նրանց «օտար պետութիւնների ձեռքին գործիք» հրատարակեցին, նրանց «աւազակ», «բախտախնդիր» ստոր անուններով կնքեցին, նրանց, վերջապէս, քեզ թշնամի հռչակեցին, հայ ժողովո՛ւրդ, քո իրական շահերին վնասող, քեզ հետ ոչ մի առնչութիւն չունեցող, քեզ ամեն բանով օտար...