I
Ուղիղ մէկ տարի առաջ, իրիկւան մթնշաղին, Ծաղկունանց գաւառի սենեակիս մէջ, լախտի հարւածի ուժգնութեամբ թուլցուց իմ ծունկերս այն չարագոյժ եւ անսպասելի լուրջ Երևանէն,– որ այլեւս չկայ մեր Բարունակը:
Ոչ պաշտօնական. Այստեղ կը հրապարակուին Հայ Յեղափոխական Դաշնակցութեան պաշտօնաթերթ «ԴՐՕՇԱԿ»-ի, եւ տարբեր երկիրներու մէջ, տարբեր ժամանակներու հրատարակուած Հ. Յ. Դաշնակցութեան պատկանող պաշտօնական կամ ոչ-պաշտօնական մամուլէն պատմական եւ կարեւոր լուրեր, յօդուածներ, տեղեկութիւններ:
I
Ուղիղ մէկ տարի առաջ, իրիկւան մթնշաղին, Ծաղկունանց գաւառի սենեակիս մէջ, լախտի հարւածի ուժգնութեամբ թուլցուց իմ ծունկերս այն չարագոյժ եւ անսպասելի լուրջ Երևանէն,– որ այլեւս չկայ մեր Բարունակը:
Բարձրահասակ, թիկնեղ, կաղնու պէս ամուր, արծուահայեաց, գեղեցկադէմ, նուրբ եւ ազնուական շարժուձեւերով, երիտասարդ ու կենսուրախ, անսպառ եռանդ ու գործ – ահա Սուրէն Մելիքեանը:
Կարմիր սպանդէն յետոյ ճերմակ կոտորածին մանգաղը կը հնձէ մեր լաւագոյն ընկերները: Անոնց շարքը արդէն շատ երկար եղած էր. մենք կը յուսայինք որ նոր սուգերը կը խնայուին մեզի, բայց սխալեր ենք, քանի որ զոհի մը առջեւ կը գտնուինք, տակաւին 32 տարեկան ծաղիկ հասակի մէջ, լի յոյսերով ու յոյզերով:
Օգոստոս 1-ին, երկարատեւ ու ծանր հիւանդութիւնից յետոյ, իր մահկանացուն կնքեց ազգային-յեղափոխական գործիչ, թերթիս արտօնատէր ընկեր դոքտ. ԱՐՏԱՇԷՍ ԲԱԲԱԼԵԱՆԸ, խորը սուգի մատնելով ընկերներին, բարեկամներին եւ ծանօթներին: