Երէկ, փետրւար 29ին, հողին յանձնեցինք սիրելի Յովսէփ Մովսիսեանին:
«Հայրենիք» ամսագրի ընթերցողները քաջածանօթ են Սարգիս Կուկունեանի արշաւախմբին մասնակցող Յովսէփ Մովսիսեանին, որի յուշերը լյոս տեսան ամսագրի 1933 դեկտեմբեր ամսից մինչեւ 1935 ապրիլ ամիսը՝ «Յուշեր Կուկունեան արշաւախմբից» խորագրով:
 |
| Ձախին՝ Ստեփան Թադէոսեան (Սամսոն) եւ Գասպար Յակոբեան |
Ուրախ ենք անշուշտ որ Հայատանի կուսակցապետական շրջանակներուն մէջ երբեմնի ուրացումները որոշ չափով մեղմացած են եւ այսօր իր իսկակա՛ն պատուանդանին վրայ է Անդրանիկը՝ հայրենիքի մէջ:
Ահա երեսուն տարի է, որ անձկութեամբ կը հետեւինք ձեր քայլերուն, օտարութեան մէջ:
Ոչ գուրգուրանք պակսեցաւ, ոչ հրահանգ: Ոչ ալ աշխատանք:
Երբեմն կծու խօսքեր ալ արտասանուեցան, միշտ ձեր բարիքին համար:
Չափահաս էք արդէն, եւ գիտէք, որ ժամանակներ մեզի չեն սպասեր:
.jpg)
Աստղ մըն էր հայ հայդուկներու շքեղ շարքերուն մէջ: Պարսկաստան, Խոյի մօտ, Բեդղավար գիւղը, պատմական Աւարայրի դաշտին մէջ Ազատականներու, Կառավարականներու հետ մղւած կռւի միջոցին 1911 թ. փետրւարին, ինկաւ մեր կտրիճ ընկերը հերոսական մահով:
Միացեալ Կեդրոնական Վարժարանէն դեռ նախնական կրթութիւնը չստացած՝ ասպարէզ իջաւ գոյութեան պայքարը մղելու: Որպէս տան անդրանիկ զաւակ և երէց եղբայր՝ պարտականութիւն մը զգաց իր ձեռքի աշխատանքով թեթևցնելու ընտանիքի հոգերը, որ ամբողջութեամբ ծանրացած էին իր հօր՝ Յակոբի ուսերուն: Մեծ սիրով մը կապւած էր տանն ու ընտանիքին:
Հայոց նորագոյն պատմութեան ամենէն շքեղ թուականներէն մէկը:
Անցած է արդէն երեսուներկու տարի, եւ, հակառակ ուրացումներու եւ դատապարտութեան խօսքերու, երթալով նոր փայլ կը ստանայ ան, իբրեւ ազատութեան թուական:
Հեռաւոր երկնքի տակ, հեռո՜ւ այն երկրից ու ժողովրդից, որոնց վերածնման համար նա չէր խնայել իր հոգու ու մտքի ամբողջ կարողութիւնը, կնքեց իր մահկանացուն հին սերնդի ամենալաւ ու համակրելի ներկայացուցիչներից մէկը – Յովնան Դաւթեանը:
 |
| Ստեփան Զօրեան (Ռոստոմ), դուստրը՝ Թագուհի, կինը՝ Եղիսաբէթ Մելիք-Շահնազարեան Այս տարուայ
Փետրուար 13-ին Ժընեւում իր մահկանացուն կնքեց տիկին Եղիսաբէթ Զօրեան, կրթական-հանրային
ասպարէզի վրայ տասնամեակներ շարունակ անձնուիրաբար գործած հազուագիւտ հայուհիներից
մէկը՝ համալսարանական կրթութեամբ: Կեանքի ընկերը Ստեփան Զօրեան – Ռոստոմի (1867-1919),
Հ. Յ. Դաշնակցութեան հիմնադիրների երրորդութեան կրտսերագոյն անդամի: |
Ընկեր Աւետիս Ահարոնեանը՝ լուսանկարուած այն ձեռնարկին, որուն ընթացքին կաթուածահար եղաւ
«Ալիք» 1934, Թիւ 141
Փետր. 11-ին կէսօրէ վերջ Բերբան Մարսէյլ-ի սրահին մէջ 2000-ի չափ կարգապահ բազմութեան մը առջև Ա. Ահարոնեանը «Հայ Մշակոյթի» մասին խօսած ատեն, գլուխն արեան խուժում մը ունեցաւ, ներկայ բազմութիւնը արցունքի և կսկիծի մէջ ձգելով: ...
Նշան Պէշիկթաշլեան
Սօսէ Մայրիկ,
Ծնար Տարօն-Տուրուբերան նուիրական նահանգի Նեմրուտ լերան լանջին,
Բզնունեաց գաւառի՝ Թեղուտ աւանին մէջ: Պիտի զարմանայի եթէ այլ տեղ ծնած ըլլայիր: Հերոս
գլխաւորդ՝ գլխագիր ընկերդ ալ ծնաւ նոյն նահանգին ու նոյն լերան Սոխորդ գիւղակին մէջ:
 |
| Դրօ եւ Մարտիրոս Նկարը՝ ՀՅԴ Պատմութեան Թանգարան-Հիմանդրամին |
Այս տարի լրացաւ մեր մեծանուն ընկեր Եփրեմի մահւան քսանամեակը, որը ոգին էր պարսկական յեղափոխութեան:
Պարսկական յեղափոխութիւնը, որ ուռճացաւ և մեծացաւ Հ. Յ. Դաշնակցութեան զօրաւոր շնչի տակ, բացի Եփրեմից խլել է մեզնից և մի քանի տասնեակ ուրիշ անձնազոհ և գաղափարական ընկերներ, որոնց մէջ իր ուրոյն տեղն ունի Մարտիրոս Չարուխչեանը, որը նահատակւեց 1909 թ. փետր. 7ին (հին տոմարով), Թաւրիզի շրջանի Ալւարի կռւում:
ՎԱՆ, Փետր. 24
Հեռագիրները ի հարկէ գուժեցին ձեզի՝ պատահած ծանր դժբախտութիւնը, զարհուրելի դաւաճանութեան մը հետևանքով:
 |
| Նկարները՝ ՀՅԴ Պատմութեան Թանգարան-Հիմնադրամին |
Փետրւար 4-ին, երկարատեւ հիւանդութիւնից յետոյ, յառաջացած տարիքում, ընկ. Եգորը կնքեց իր մահկանացուն: Նա՛ գանձակեցի է Բանանց գիւղից, ծնած էր 1867 Յունուար 13-ին: Գնդապետի աստիճան ունէր: Նրա եղբայրն է Ռուսաստանի պետական Դումայի՝ հայ ժողովրդից ընտրւած Ն. Տէր Աւետիքեանը: Նախքան զինւորական ծառայութեան անցնելը, ընկ. Եգորը ուսանում էր Ժընեւի (Զւիցերիա) համալսարանում, որն աւարտելուց յետոյ, անցնում է Բելգիա ու մտնում համալսարան եւ աւարտում իրաւաբանական ֆակուլտէն:
Փետրւար 3-ին, երկարատեւ եւ ծանր հիւանդութիւնից յետոյ, կնքեց իր մահկանացուն, մարտական սերնդի ներկայացուցիչ ընկ. Ե. Պահլաւունին: