25 April, 2020

Ռուբէնի նամակը Արսէն Միքայէլեանին


Բաւական վատ վիճակի մէջ հասած նամակ, որ կը գտնուի Հ.Յ.Դ. կեդրոնական արխիւի Ամերիկայի կազմակերպութեան յատկացուած 1918 թուականի թղթածրարին մէջ. նամակին թուականը թիւրիմացաբար կարդացուած է 1918. Պէտք է ըլլայ 1915. այդպէս ալ կը հետեւցուի բովանդակութենէն: Հեղինակը, ինչպէս ձեռագիրն ալ ցոյց կու տայ, Ռուբէն Տէր Մինասեանն է, Տարօն-Սասունի հին գործիչներէն, եւ ղեկավարներէն մէկը 1915 թ. Սասնոյ ինքնապաշտպանութեան: Եօթը ամիս Սասնոյ լեռներուն մէջ թուրք ջարդարարներուն դէմ անհաւասար ու հերոսական կռիւներ մղելէ ետք, յաջողած էին ինք եւ Վահան Փափազեան (Կոմս) ճեղքել պաշարման շղթաները ու շուրջ 30 մարտիկներով անցնիլ Կովկաս: Այս նամակը, այլապէս յուզումնալի, գրուած է ուրեմն իր ապրած ոդիսականէն երեք ամիս ետք: Ուղղուած է Արսէն Միքայէլեանին, բուն անունով Տէր Յովհաննիսեան Արսէն (1885-1941), դաշնակցական երիտասարդ բայց եւ վաստակաւոր գործիչներէն, որ յիշեալ թուականին Ամերիկայի Կեդր. կոմիտէի գործիչներէն էր: Նախապէս, 1914 թ. Սեպտեմբերին ուսումնասիրական գործով ան եղած էր Տարօնի շրջանը. այդ տեղէն նաեւ կու գար իր մտերիմ ծանօթութիւնը Ռուբէն Տէր Միասեանի հետ:

05 April, 2020

Ծաղկազարդ. Շաւարշ Միսաքեան

Բառն իսկ բանաստեղծութիւն կը բուրէ։ Օծուն՝ գարնանային շունչով։

Կը թուի թէ Ծաղկազարդը շատ բան պիտի կորսնցնէր իր իմաստէն, եթէ ամփոփուէր միայն քրիստոնէական պատեանի մը մէջ։

Բոլոր լեզուներն ալ ունին համապատասխան բառը։

Բայց իրենց բառը կը խտացնէ՞ նոյն շնորհն ու ոգին, ինչպէս մեր Ծաղկազարդը։