Showing posts with label «Յառաջ». Թիֆլիս. Show all posts
Showing posts with label «Յառաջ». Թիֆլիս. Show all posts

27 January, 2024

Արամն Ու Իր Ընկերները

Ձախէն աջ՝ Իսաջան Առաքելեան, Վանայ Իշխան (Նիկոլ Տէր Պօղոսսեան), Արամ Մանուկեան (Սերգէյ Յովհաննէսեաան), Կոստի (Կոստեայ Համբարձումեան, Թորգոմ (Թուման Թումեանց), Մենակ (Գէորգ Առստամեան)

Արամի աւագ եղբայրները, պարապում էին զանազան գործերով. մէկը նրանցից ծառայ էր ռէալական դպրոցում, միւսը ձիեր էր պահում եւ վարձով տալիս. չնայած իրենց աննախանձելի նիւթական դրութեան՝ եղբայրները Սարգսին (Արամի իսկական անունը) տալիս են Շուշիի թեմական դպրոցը: Սարգիսը աչքաբաց էր, նա թէ դպրոց էր յաճախում եւ թէ տանը ծառայում, կատարելով զանազան տնային գործեր: 

26 January, 2023

Ռոստոմի Թաղումը

Նկարը՝ Թիֆլիսի Հայոց Վանքի եկեղեցին

Կիրակի, յունւարի 26-ին, Թիֆլիսում տեղի ունեցաւ Ռոստոմի թաղումը:

Առաւօտեան ժամը 10-ին հանգուցեալի բնակարանի շուրջն էին հաւաքւել բազմաթիւ ընկերներ, համակրողներ եւ խուռն բազմութիւն: Ժամը 10 եւ կէսին Ռոստոմի դագաղը դուրս բերին Արեւելեան Բիւրօի եւ Վրաստանի Կենտրոնական Կօմիտէի անդամները:

19 January, 2022

Մա՞հ, Թէ՝ Անմահութիւն

Այն օրւանից, երբ հայ աշխատաւորութիւնը իր դարաւոր քնից արթնանալով, յեղափոխական կռւի ուղին բռնեց. երբ արիւնաներկ սուլթանական ու ցարական բռունցքի դաժան հարւածներից շշմած հայութիւնը առաջին անգամ իր հուժկու բողոքի ձայնը հնչեցրեց. երբ ստրկական շղթաները փշրելով, մաճն ու արօրը թողած հայ շինականը իր ֆիզիքականը պաշտպանելու համար հարկադրուած եղաւ անհաւասար ազատամարտի ուղին բռնելու. երբ ասիական խաւարի մէջ խարխխափող, սոսկալի հալածանքի ենթակայ մեր մի բուռն ժողովուրդը խիզախօրէն «մահ կամ ազատութիւն» սրբազան լոզունքը գրկեց եւ փարած յեղափոխական կարմիր դրօշակին՝ ազատ ապրելու համար իր լաւագոյն զաւակներին դէպի մահ ուղարկեց.- ահա այդ օրւանից, հայ աշխատաւորութեան ազատամարտի առաջին ժամից մութ ու խեղդիչ գործարաններում, հայ շինականի աղքատ խրճիթում, հայ «գրագէտի» նեղլիկ սենեակում սկսեց եփւել ու եռալ, կռել ու կոփւել նրա Ազատագրութեան Մեծ Նահատակների այսուհետեւ սրբազան ու նւիրագործւած գաղափարները, անձնազոհութեան ու համեստութեան, խիզախութեան ու վեհութեան էն գեղեցիկ, էն պանծալի դէմքերը, որոնք այնքան աննկատ ու այնքան անխռով եկան ու կեանք չտեսած՝ դէպի մահ գնացին: