Ուշի ուշով կարդացէք մեր ընկերոջ սրտառուչ տեղեկագիրը Տարօնոյ եւ շրջակայքի մասին. նա այլեւս չի գուժում աղետաբեր անակնկալներ, չի նկարագրում խմբական ահռելի ջարդեր – ո՛չ, Տաճկահայաստանը «խաղաղւել է»... Եւ այժմ այդ երջանիկ խաղաղութեան վայրերից տարբեր ձայներ են հնչւում, տարբեր շղթաների ու սրերի շառաչիւն... Հարկահանութի՜ւն, հարստահարութիւն, կօռ ու բէգեար. – առերևոյթս սարսափելի չեն:
 |
| Նկարները՝ ՀՅԴ Պատմութեան Թանգարան-Հիմնադրամին |
Այդ փառաւոր մահւան առջեւ, որ լուսաշող եկաւ պսակելու Սաղաթէլի մատաղ ճակատը – իբր տրամաբանական անողոք լուծումը նրա ձգտումների – հիացումի եւ յարգանքի խորին զգացումը միայն իր տեղն ունի:
.jpg) |
| Նկարները՝ ՀՅԴ Պատմութեան Թանգարան-Հիմնադրամին |
Այս բառն ինքնին կը բաւէր յատկանշելու այդ քաջը, եթէ պատմութիւնը մթութեան քօղով գար պատելու այդ անունը, ինչպէս ըրաւ կռւի դաշտին վրայ ինկած մեր այնքա՛ն քաջերուն:
(նամակներ Ռուստճկական սահմանագլխէն)
20/2 հոկտեմբեր 98
Սեպտեմբերի առաջին օրերուն մէջ արիւնահեղ կռիւ մը տեղի ունեցեր է Բագրևանդէն գաղտնի անցնող մեր զինակիր խումբերէն մէկուն և քիւրդերուն միջև:
Կռւի դաշտէն
հեռու, անծանօթ երկքնի մը տակ, հայրենիքին կարօտը քաշելով, բայց մինչեւ վերջին րօպէն
յոյսերով ու յուզումներով լեցուն, աչքերը փակեց շատերէն սիրւած Պարոյրը՝ գերեզմանի
խորհրդաւոր լռութեանը համար:
