Անձնուրաց ֆետայիներու հին ճամբորդը: Դար մը իր ուսերուն՝ անմահ ընկերներուն քովը գնաց:
Թերեւս ամէնէն շատ ծանօթութիւններ ամբարած՝ անդիի աշխարհին մէջ հոգեխռով հին անձնուրացներու զեկուցաբերը պիտի հանդիսանայ Վահան Փափազեան:
Հին օրերու կորովի ֆետային: Կեանքի շարունակութեան ընթացքին մտաւորական գործիչ, գրող, Օսմանեան Փառլամէնտի անդամ... Ու նաեւ անկախ Հայաստանի խորհրդարանի անդամ: Ազատագրական օրերու թափուած արիւնի վարձատրութիւն:
Կոմսը եղաւ այն քիչերէն մէկը, որ 1903էն սկսեալ, զէնքը ուսին հայ լեռները բարձրացաւ: Զէնքին հետ իր խօսքն ու թելադրանքները տարածեց իբրեւ գործիչ ու ղեկավար: Եղաւ մահը արհամարհող ու անձնուրացութիւնը նկատեց Անմահութիւն:
Ու այսօր մահը երբ իր դուռը բախեց, ինքն արդէն անմահութեան ճամբան բռնած էր:
Յիշատակներու բազմերանգ կեանքի մը պատկերը կը ներկայացնէ մեզմէ բաժնուած Կոմսը: Զոհողութեան, քաջութեան, կազմակերպական ընդունակութեան հարստութիւն մը կը թողու իր ետին:
 |
| «Ազդակ» Պէյրութ. Չորեքշաբթի, 2 Հոկտեմբեր 1973. Թիւ 177 (12653) |
Այս հաւատքով քեզ ճամբայ կը դնենք: Աներեր հաւատքով: